توسعه طلبی روسها به سمت قفقاز موجب جنگ سیصد ساله بین چچن ها و روس ها شد. در سال 1707 چچن‌ها دژ تارکی روسی را تصرف کردند.
در اوایل قرن نوزده دو دهه بعد از مرگ شیخ منصور قهرمان آزادی خواه چچن، روسها حمله جدیدی به فرماندهی ژنرالی جنایتکار بنام یرملوف معروف به “شیطان روسی “آغاز کردند.
جنایات یرملوفِ در شمال قفقاز، سبب تشدید قیام چچن‌ها شد.
روسها عاجز از سرکوب، مشهورترین فرماندهان ارتش تزاری از جمله فاتحان نبردهای روسیه با ناپلئون و قاجار را برای سرکوب به چچنستان گسیل کردند.
چچن‌ها تسلیم نشدند و قیام دیگری آغاز شد.
نهایتا در جریان جنگ جهانی دوم به دستور استالین شش قوم از جمله تاتارها و 400 هزار چچن تماما از سرزمین شان به قزاقستان تبعید و سرزمین شان به مهاجران جدید واگذار و کلیه اسامی مکان‌ها از ترکی به روسی تغییر داده شد.
بعد از مرگ استالین کسانی که زنده مانده بودند، به سرزمین شان بازگشتند.
دهه هشتاد موجی از احساس‌های سرکوب‌شده ملی شکل گرفت.
در این میان چچن ها که علاوه بر تحمل دیکتاتوری روسی، ضایعات ناشی از کوچ اجباری به آسیای مرکزی را نیز متحمل شده بودند، گرایش‌های استقلال طلبانه قوی تری نشان دادند.
ژنرال جوهر دودایف قبل از فروپاشی شوروی، استقلال جمهوری چچن را اعلام کرد و با کسب 87 درصد از آرای چچن ها رئیس جمهور شد.
او در ایجاد کنفدراسیون خلق‌های قفقاز در سال 1993 با هدف ایجاد جمهوری‌های فدراتیو ملل قفقاز فعال بود.
اعلام استقلال چچن سرآغازی بود برای بحران و دو دوره جنگ بین روسیه و چچن.
طی جنگ اول با وجود کشته شدن جوهر دودایف روسیه موفق به سرکوب نشد و دولت روس وادار به امضای قرار داد صلح با چچن ها گردید.
طبق قرارداد چچن به عنوان «دولتی مستقل، دموکراتیک و قانونی در چهارچوب فدراسیون روسیه» باقی ماند.
مدتی بعد اصلان ماسخادوف به ریاست جمهوری رسید و استقلال کامل اعلام نمود
اما پوتین کشتار بی رحمانه ای در چچن‌آغاز نمود و کل چچن را اشغال و تقریبا تمام رهبران چچن را به قتل رساند.
نهایتا «شامیل باسایف» مهمترین رهبر قیام چچن نیز در 2006 شهید شد و چچن تحت اشغال ماند.و رمضان قدیرف فرزند جنایتکار یک مافیا توسط پوتین به قدرت رسانده شد.
متاسفانه غرب سکوت کرد و اکنون هم شاهد اشغال اوکراین هستیم و کشتار مردم بیگناه اوکراین .اما این پایان داستان نیست، ملت های آزاده هرگز تسلیم نمی شوند و تا آزادی کامل ادامه میدهند.ر.معینی راد
