برچیدن نمادهای تورکی روی تخم مرغ‌ها از سطح شهر تبریز و حمله همه جانبه به خانم دادش‌زاده از ناحیه ایرانشهری نشان داد این طیف هیچ اعتقادی به «شعار تکثر در عین وحدت اقوام ایرانی» که خود مبدع آن هستند، نیز ندارند.
در واقع مبدعان مسلک ایرانشهری همانند مجریان «قوانین نورنبرگ» هيتلری عمل می‌کنند. در این قوانین که مشروعیت آن مبتنی بر سلطه و زور بود، حتی به آن قسمت از شریعت هيتلری که علی الظاهر ناظر بر رعایت حق و حقوق اجتماعی بود، با بی اعتنایی عمل می‌شد. نظام شهروندی در قوانین ایرانشهری وجود ندارد و با توجه به روحیه قانون گریزی این طیف برای خود به آسانی نیز حکم برائت می‌دهند. در حالیکه شرایط اقتصادی هر روز بدتر از دیروز می‌شود و مردم به سختی گذران زندگی می‌کنند، ایرانشهری حتی در این روزهای عید و سال جدید نیز دست از خشونت و فشار بر آزربایجان بر نمی‌دارند، هدف ایرانشهری‌ها از ایجاد ناامنی روانی در آزربایجان، عملا کسب شرایط برای تشکیل میلشیای از گروه‌های افراطی و خشن از طرفداران خود هستند که قرار است به پیروی از آلمان نازی «نقش پیراهن قهوه‌ای‌ها» را در سطح شهرهای این منطقه بازی کنند.
اگر نگاهی به کانال.های بسیار زیاد ایرانشهری در فضای مجازی بیفکنید این گروه‌ها در حال تبیین و سازمان دهی گروه‌های هستند که می‌بایست پوست سر قوم گریان (به تعبیر خودشان) را بازی کنند. به طور واضح می‌توان ادعا نمود که قشر ایرانشهری در حال ورود به بر خوردهای فیزیکی در سطح شهرها می‌شود.
ایرانشهری و آذری‌ها به این نتیجه رسیده.اند که بایستی به آزربایجان همانند ک‌ردس‌ت‌ان نگاه کاملا امنیتی صورت گیرد ولی دولت به تنهایی از عهده آن بر نمی‌آيد. اگر به مقالات این طیف که در راس آن نیز موحدیان و دارودسته مانقورت‌ها قرار دارند نگاه کنید، آنها مدام دولت را متهم به بی‌کفایتی و عدم تدبیر درست در اداره آزربایجان می‌کنند. حتی سیاست خارجی را ناکارآمد و سفرای ایرانی در جمهوری آزربایجان را نیز مدام به بی‌کفایتی و انفعال متهم می‌کنند مسلما تمامی این سیگنال‌ها یک طرفش معطوف به گروه‌های ایرانشهری است باید خود را برای بر خورد جدی و فرا قانونی در خیابان‌ها و کوچه‌ها با فعالین آزربایجانی و مردم عادی این منطقه که به نوعی به فرهنگ و زبان خود تعصب دارند، آماده کنند.
ایرانشهری همانند مجاهدین خلق که در اوایل انقلاب مردم عادی را که به نظرشان مشکوک بود به رگبار می‌بستند، قصد چنین مشی را دارند. اما اینکه کی و چه وقت عمل خواهند کرد، بستگی به شرایط دارد، اما تردیدی نیست که ما فاصله چندانی با این شرایط نداریم. طبعا میزان موفقیت این طیف علیرغم کرکری خوانیشان بسیار کم است. زیرا وقتی جمعیتی بزرگ به دفاع از آرمان و حق خود برخیزد، نمی‌توان جلوی آن را با سلاح و مسلسل گرفت. ضمن آنکه ورود به این فاز، راه‌های هر گونه آشتی و برادری را برای همیشه در این کشور خواهد بست.
