بر اساس گزارشی که روز دوشنبه ۵ خرداد، توسط رسانه‌های محلی استان احواز (خوزستان) از جمله عصر جنوب منتشر کرده ۳۸ تن از کارمندان اورژانس شهرستان دزفول که در اعتراض به عدم پریافت حقوق معوقه‌شان طی روزهای اخیر تجمعات اعتراضی برگزار کرده بودند از کارشان اخراج شدند.
بر اساس این گزارش‌ها، در وحله نخست سه نفر از کادر معترض اورژانس که اقدام به برگزاری جلسه‌ای با امام جمعه و فرماندار این شهر برای بیان مشکلات خود بودند از کار اخراج شدند. سپس ۳۵ نفر از این نیروها که به عدم دریافت حقوق معوقه شان اعتراض کرده بودند، در ساعات پایانی یک‌شنبه ۴ خرداد به شکل گروهی اخراج شدند.
در تاریخ ۲۴ فروردین ماه ۱۳۹۹, یکی از کارمندان معترض اورژانس ۱۱۵ دزفول در جریان برگزاری این تجمعات اعتراضی به همشهری آنلاین گفته بود: «پاداش و عیدی سال ۱۳۹۸ را هنوز دریافت نکردیم و با وجود پیگیری‌های فراوان از ستاد دانشگاه علوم پزشکی دزفول، مطالبات ما هنوز پرداخت نشده و ما باید هر ماه پیگیر پرداخت حقوق خود باشیم. مشکلات ما مدت زیادی است که رفع نشده و باید اقدام اساسی در این زمینه انجام شود.»
همزمان رییس مدیریت حوادث و فوریت‌های پزشکی دزفول روز دوشنبه ۵ خرداد در گفتگو با ایرنا بیان داشت: «به علت شرایط کرونا و کاهش اعتبارات دانشگاه علوم پزشکی دزفول پرداخت حقوق این نیروهای شرکتی با مشکل مواجه شده است ولی تسویه حساب یا اخراجی صورت نگرفته است.»
سیدمحمد محمودی‌نژاد افزود: «این نیروها به علت پرداخت نشدن حقوق در محل کار حاضر نشدند ولی کسی از آنها اخراج نشده است.»
وی افزود: «۴۵ نفر از نیروهای شرکتی اورژانس شهرهای دزفول، شوش و گتوند از طریق یک طرح بهداشت و درمان جذب شدند که حقوق آنها از طریق دانشگاه علوم پزشکی دزفول تامین می شود.»
به گفته این مقام محلی «از این تعداد هفت نفر مربوط به اورژانس شوش، پنج نفر از گتوند و بقیه از دزفول هستند.»
محمودی نژاد گفت: «برای حل مشکل این نیروها با وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و سازمان اورژانس پیگیری و مکاتبه شده است که امیدواریم اعتبار مورد نیاز برای پرداخت حقوق آنها تامین شود.»
دانشگاه علوم پزشکی دزفول علاوه بر مراکز درمانی و بیمارستانی شهرستان دزفول ، شهرستان های شوش و گتوند را نیز زیر پوشش دارد.
ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر که ایران از امضأ کنندگان این سند معتبر بین المللی می باشد می گوید: «هر انسانی سزاوار یک زندگی با استانداردهای قابل قبول برای تأمین سلامتی و رفاه خود و خانواده اش، از جمله تأمین خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت های پزشکی و خدمات اجتماعی ضروری است و همچنین حق دارد که در زمان های بیکاری، بیماری، نقص عضو، بیوگی، سالمندی و فقدان منابع تأمین معاش، تحت هر شرایطی که از حدود اختیار وی خارج است، از تأمین اجتماعی بهره مند گردد.»
طی چند ماه اخیر و در زمانی که شیوع کرونا در ایران طغیان می‌کرد اخبار و گزارش‌های متعددی از اخراج پرستاران و کادر درمانی به‌ویژه در بیمارستانهای خصوصی منتشر می‌شد ولی در تازه‌ترین گزارش‌ها بیمارستانهای دولتی نیز اقدام به اخراج یا تحت فشار قرار دادن پرستاران جهت قبول شرایط پیشنهادی آنها کرده‌اند.
در تازه‌ترین این خبرها شماری از پرستاران قرارداد ۸۹ روزه گیلان چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت، به تهران رفتند تا در باره قراردادهای ۸۹ روزه که به آنها تحمیل شده و عدم پرداخت دستمزد اعتراض کنند.
این پرستاران پیش از آن نیز در گیلان و در مقابل دانشگاه علوم پزشکی این استان تجمع اعتراضی برگزار کرده بودند.
