علیرضا فرشی در بخشی از این نامه که در تاریخ دوشنبه ۲۰ مرداد نوشته شده، با اشاره به اینکه «استانداردهای جهانی زندان تعریف مشخصی از زندان و زندانی دارند»، گفت: «آیا کسی به داد زندانیان خواهد رسید؟ آیا قرار است زندان به قتلگاه یا محلی برای ناسالم کردن فیزیکی و روانی زندانیان تبدیل شود؟ پس کجاست این همه بخشنامه و غیره برای مرخصی آزادی زندانیان در بند در این شرایط کرونایی؟ چرا با مرخصی زندانیان تا برقراری وضعیت سفید کرونایی موافقت نمی‌شود؟ آیا ضابطان قضایی، بازجویان، کارشناسان پرونده‌های قضایی با لجبازی مانع آن هستند یا سوء مدیریت یا مصالحی دیگر منجر به آن شده است یا افرادی هستند که کمر همت به کشته شدن زندانیان در زندان‌های کرونا زده بسته‌اند؟ آیا به نظر شما این شرایط به ضرر همه و حتی به ضرر پرسنل زندان هم نیست؟»
آقای فرشی در بخش دیگری از نامه خود نوشته است: «مهمتر و واجب تر از همه اینها که مخاطره جانی هم دارد عدم فاصله گزاری اجتماعی و عدم رعایت پروتکل‌ها و استانداردهای بهداشتی شرایط کرونایی است به طوری که ۱۷ نفر زندانی در اتاق های دوازده متری محصور شده‌اند و برای ۱۵۰ نفر زندانی محصور در سالن نه اندرزگاه ۸ فقط ۵ توالت وجود دارد که ۳ عدد از آنها فعال‌اند و تنها ۳ عدد رو شویی برای این جمعیت وجود دارد و تعداد ۵ اتاقک حمام در اختیار ۱۵۰ نفر ساکن در این سالن وجود دارد و محوطه های توالت، حمام، حیاط و غیره مملو از جمعیت زندانیان است که در نفس در نفس هم زندگی می‌کنند، آشپزخانه کوچک سالن‌ها هم بدون رعایت هیچ پروتکل بهداشتی مملو از جمعیت زندانی است و حیاط کوچک اندرزگاه ۸ برای تجمع بیش از ۴۵۰ نفر زندانی این اندرزگاه مناسب نیست و سالن‌ها و حیاط فاقد هرگونه لوازم بهداشتی و ضدعفونی کننده است، با توجه به این شرایط احتمال ابتلا به کرونا در این روزها که اندرزگاه هشت با موج جدیدالورودها مواجه است بسیار بیشتر شده و شایعه ابتلا ۱۲ نفر از زندانیان سالن های هشتم اندرزگاه ۸ در شرایطی که از کل جمعیت زندانی تستی گرفته نشده و در صورت تست همه تعداد مبتلایان بیشتر از آن است حاکی از این شرایط بحران دوران کرونا است، لازم به ذکر است که این ۱۲ نفر هم اکنون در بهداری زندان بستری شده‌اند.»
متن کامل نامه علیرضا فرشی دیزج یکان در زیر آمده است:
«بسمه تعالی
معاون قضایی محترم زندان اوین
جناب آقای حمیدی
با عرض سلام و خسته نباشید
برای چندمین بار از آن مقام محترم خواستار رسیدگی به مشکلات اینجانب که به احتمال قوی مشکل اکثریت افراد ساکن در زندان است، هستم. همانطور که قبلا هم به اطلاع جنابعالی رساندم نام خانوادگی اینجانب در سیستم قضایی به اشتباه عمد یا سهو فرشی ثبت شده است که در صورت عدم اصلاح آن اینجانب را محروم از برخی امتیازات کرده و مانعی برای آزادی اینجانب است. همچنین به عمد یا به سهو ایام بازداشت قبلی اینجانب در سال ۹۳ که قریب به دو ماه است و در پرونده ادغام شده فعلی که ایام حبس آن را می‌گذرانم غیب شده است، در آخرین وضعیت قضایی اینجانب لحاظ نشده است و فقط ایام بازداشت ۷۵ روزه سال ۹۲ لحاظ گردیده است، آن هم بعد از نامه نگاری های متعدد!
در مورد وضعیت اتاق های زندان هم همانطور که قبلا هم در این سه هفته حضورم در زندان بارها اعلام داشته‌ام پر است از ساس های خونخواری که جای جای بدنم از زیر چشمان و پلک چشمان، صورت، گلو، گردن، شانه‌ها، شکم، کمر، دست‌ها، پاها و غیره در خارش از زخم حاصل از نیش آنها است و علیرغم مراجعات متعددم به مسئولان بهداری هیچ دارو، پماد، آمپول و غیره طبق حساسیت پوستی برای جلوگیری از خارش آنها و مقابله با آنها تجویز نشده است و هیچ راهکاری برای از میان بردن آنها ارائه نشده است، که این موجود موذی از کل سالن های زندان محض گردد.
مهمتر و واجب تر از همه اینها که مخاطره جانی هم دارد عدم فاصله گزاری اجتماعی و عدم رعایت پروتکل ها و استانداردهای بهداشتی شرایط کرونایی است به طوری که ۱۷ نفر زندانی در اتاق های دوازده متری محصور شده‌اند و برای ۱۵۰ نفر زندانی محصور در سالن نه اندرزگاه ۸ فقط ۵ توالت وجود دارد که ۳ عدد از آنها فعال اند و تنها ۳ عدد رو شویی برای این جمعیت وجود دارد و تعداد ۵ اتاقک حمام در اختیار ۱۵۰ نفر ساکن در این سالن وجود دارد و محوطه های توالت، حمام، حیاط و غیره مملو از جمعیت زندانیان است که در نفس در نفس هم زندگی می‌کنند، آشپزخانه کوچک سالن‌ها هم بدون رعایت هیچ پروتکل بهداشتی مملو از جمعیت زندانی است و حیاط کوچک اندرزگاه ۸ برای تجمع بیش از ۴۵۰ نفر زندانی این اندرزگاه مناسب نیست و سالن‌ها و حیاط فاقد هرگونه لوازم بهداشتی و ضدعفونی کننده است، با توجه به این شرایط احتمال ابتلا به کرونا در این روزها که اندرزگاه هشت با موج جدیدالورودها مواجه است بسیار بیشتر شده و شایعه ابتلا ۱۲ نفر از زندانیان سالن های هشتم اندرزگاه ۸ در شرایطی که از کل جمعیت زندانی تستی گرفته نشده و در صورت تست همه تعداد مبتلایان بیشتر از آن است حاکی از این شرایط بحران دوران کرونا است، لازم به ذکر است که این ۱۲ نفر هم اکنون در بهداری زندان بستری شده‌اند.
علاوه بر این موضوعات عدم رعایت استانداردهای معماری زندان در ساختمان اندرزگاه ۸ که به نظر می رسد برای امور دفتری و اداری ساخته شده است این اندرزگاه را برای نگهداری جمعیت زندانی نامناسب کرده است، این اندرزگاه فاقد پله های اضطراری فرار در مواقع آتش سوزی است و کپسول های آتش نشانی کافی برای اطفاء حریق است و در صورت آتش گرفتن سالن ۸ واقع در طبقه دوم زندانیان سالن ۹ واقع در طبقه سوم مفری نداشته و در آتش خواهند سوخت. وضعیت بهداری اندرزگاه ۸ که بنا به گفته قدیمی‌ها داروهای آن توسط متمولین تامین می شده است هم اکنون از لحاظ دارویی اسفبار است، پرسنل بهداری هم که کارمند دولت هستند بدون ارائه هیچ خدماتی مشغول کارهای شخصی خویش اند و بهداری توسط بیگاری کشیدن از زندانیان اداره می شود.
استانداردهای جهانی زندان تعریف مشخصی از زندان و زندانی دارند و حکم حبس تعزیری ما هم که معترض آن هم هستیم و خود را بی گناه و فعال در چهارچوب قوانین می دانیم، برای شکنجه مضاعف و زندان در زندان شدن صادر نشده است و اگر قرار بود ما با این شرایط زندانی شویم قاضی صادر کننده حکم می توانست با قید این شرایط در حکم بنویسد چند سال حبس تعزیری در اتاق های پر از ساس بدون خدمات پزشکی و بهداشتی مناسب با غذاهای بی کیفیت دور ریز در سالن های کرونا زده با احتمال مرگ در زندان و غیره….
معاون قضایی محترم آیا کسی به داد زندانیان خواهد رسید؟ آیا قرار است زندان به قتلگاه یا محلی برای ناسالم کردن فیزیکی و روانی زندانیان تبدیل شود؟ پس کجاست این همه بخشنامه و غیره برای مرخصی آزادی زندانیان در بند در این شرایط کرونایی؟ چرا با مرخصی زندانیان تا برقراری وضعیت سفید کرونایی موافقت نمی شود؟ آیا ضابطان قضایی، بازجویان، کارشناسان پرونده های قضایی با لجبازی مانع آن هستند یا سوء مدیریت یا مصالحی دیگر منجر به آن شده است یا افرادی هستند که کمر همت به کشته شدن زندانیان در زندان های کرونا زده بسته‌اند؟ آیا به نظر شما این شرایط به ضرر همه و حتی به ضرر پرسنل زندان هم نیست؟ لطفا در صورتی که تصمیم گیری در این شرایط و در مورد موارد فوق فراتر از صلاحیت های قانونی و توان مدیریتی و معاونتی جنابعالی است با منعکس کردن وضع اسفبار زندان به مقامات عالی قضایی ما را از این شرایط زندان در زندان و شکنجه فراخودی برهانید.
با تشکر
علیرضا فرشی دیزج‌یکان / ۲۰ مرداد ۱۳۹۹/ زندان اوین.»
