محمدرضا باهنر دز گفتگو با خبرگزاری ایلنا که روز دوشنبه ۵ آبان ماه منتشر شده گفت: «اگر این موضوع می‌خواست شعله‌ور شود بایست یک میلیون آدم در تهران به خیابان‌ها می‌آمد» و در این صورت اتفاقات «به سمت انقلاب یا انقلاب مخملی حرکت می‌کرد و اصلاً قابل جمع کردن نبود.»
او بدون اشاره به خشونت شدید نیروهای امنیتی در سرکوب اعتراضات مدعی شده که علت شرکت نکردن عده‌ای از مردم و «به تماشا ایستادن» آنها نگرانی از «امنیت کشور» بود.
این در حالیست که جاوید رحمان، گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر ایران در تازه‌ترین گزارش خود که آن را در تاریخ ۱۴ شهریور به مجمع عمومی این سازمان ارایه کرده، سرکوب اعتراضات آبان ۹۸ از سوی نیروی انتظامی، سپاه و بسیج را «بیش‌از اندازه خشونت‌آمیز» و «نگران‌کننده» توصیف کرد.
آقای رحمان در این گزارش گفته که نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی در برخورد با اعتراضات آبان باعث مرگ و آسیب دیدگی هزاران تن از معترضان و بازداشت‌شدگان شده است.
گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر ایران گفت: «بر اساس اطلاع منابع موثق، دست‌کم ۳۰۴ نفر از جمله ۲۳ کودک و ۱۰ زن در فاصله روزهای ۱۵ تا ۱۹ نوامبر ۲۰۱۹ [۲۴ تا ۲۸ آبان] در ۳۷ شهر ایران کشته شده‌اند، هرچند گفته می‌شود آمار واقعی کشته‌ها بسیار بیش از این باشد.»
این گزارش برای ارائه در مجمع عمومی سازمان ملل که در ۲۵ شهریور آغاز می‌شود، به دبیرکل این سازمان تحویل داده شده است.
گزارش جاوید رحمان در حالی ارائه می‌شود که صدور احکام زندان، شلاق، تبعید و اعدام برای معترضان آبان ۹۸ و سایر اعتراضاتی که پیش‌از آن صورت گرفته بود ادامه دارد.
سازمان عفو بین‌الملل نیز روز چهارشنبه ۱۲ شهریور گزارش مفصلی با عنوان «ویرانگران انسانیت: بازداشت‌های گسترده، ناپدیدسازی و شکنجه در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران»، منتشر کرد که مستند کننده‌ی روایت‌های هولناک ده‌ها تن از معترضان، عابران و دیگر افرادی است که با خشونت دستگیر شدند، به‌نحو قهری ناپدید گشتند، در سلول‌های انفرادی و بدون امکان ارتباط با جهان بیرون نگه داشته شدند، به‌طور نظام‌مند از دسترسی به وکلای خود در طول بازجویی‌ها محروم ماندند، و بار‌ها و بار‌ها برای دادن «اعترافات» شکنجه شدند.
